self domestication

benim yangı dolu göğsümden bitti bir rahm
ve yeniden bir dünya yaratmak 
yeni bir kader çizmek için ellerimle
menzili belli bütün silahları teslim ettim, tekim
tekim ki bir daha yalnızlık acısı deşmesin 
tekim çünkü ağzımdan çıkan bir kurşun
delmesin hiç bir göğsü
ve vurmasın beni hiçbir kurşun
bütün çağlar içimde, ben bütün yaşlardayım
on bir, yirmi bir, otuz beş, kırk, hepsinde

bu cebimdeki yarayı kim verdi 
öyleyse bul beni, çıkart cebimden ve koy yanına
çünkü bağrım yarılıyor ve 
evimin neresi olduğunu bilmiyorum
çıkıp bir yurttan bir yurda göçen 
ait olamayan hiçbir yere
ve mısraları bile tamamlayamayan

şimdi her yerden kaçarak 
üstüne üstüne gitmemin zalim bir sebebi var
bir yola düşmüştüm 
dizlerim karnımda yürüyordum yürürken
birilerine dokunurken kendime dokunuyordum 
konuşurken kendimle, kızarken kendime
bir adım, bir adım, bir adım daha 
her adımda kendime koşuyordum
öptüğümde severek, o bendim 
acıyarak bakarken de ben 

beni hiç görmeden tanıyan kadınlara emanet ettim kalbimi
öyle ki kalp, ağrıyorken yaşadığını bildi 
gün geceye dönmeyi bildi

güvenmeye direnerek ve inanarak hâlâ insana
yolları yürüdüm, usul usul değil 
yara yara yürüdüm, bir bendi yıkar gibi
selin önünde durur gibi bir dağı sırtıma alır gibi
baktıklarında gördüklerinden beriydim 
baktığımda gördüğüm de ben değildim
bendim bilinmeyen hikayenin son cümlesi 
bendim peşinde koştuğum şehirlerin güncesi
bir meydana girer gibi girdim kendi yurduma 
her adımda kadınlardan bir sargılı yara
acısız bir iz, ihanetten arta kalan kara
usul usul değil, yara yara 

dingin bir sabahın kucağına teslim etmek için kendimi
çok yandım, çok gücendim, çok yoruldum
yeğ değil hiçbir iyilik bana kendimden 
ve ben, yalnızca ben
bir kez ben demeyi öğrenmeye başladım 
ağzıma oturmadı, sustum ve kaçtım

tutup kollarından sarılmak istediğim
ve hep haksızlık ettiğim o güzel çocuk
bir köşede başı elleri arasında ağladı
görmedim, içimi delmiş yaşları
farkında değilim, öldü bellemişim 
öldürmüşüm, ölmemiş

halbuki bin deccal bir çocuğu öldüremez birleşse
bin kötü yok edemez, bin gavur orucunu bozamaz 
bin harami soyamaz, bin bezirgan satamaz

şimdi bütün bıçak yaralarını sağaltarak
gerçek gülüşleri takarak yüzüme 
yine yanılacak olsam da 
yine aldanacak ve yine deşilecek olsam da
ellerini bırakmayacağım çocuğun