Eskiden böyle değilmiş
Eskiden denilen
Şu anki insanların eskiliğiymiş
Zaman aynıymış
Çok iyi savaşmaya alışan
Hezimet veya zafer nedir bilmezmiş
Deneyimler dâhilinde
Gelecekler, geçmişler gibi olursa
Bi şey yapamazlarmış
Çok tecrübelilermiş yani
Zamanların ruhu:
“Sadece pişmanlar âşık olmak istermiş.”
Birinin yalandan yanında olması
Neden daha iyiymiş
Olmamasından
İnsanlar ölüme gidiyormuş çünkü
Ağlayacak hiçbir şeyleri yokmuş
Ne kadar çaresizlerse
O kadar dert almıyorlarmış başlarına
Anasızlığına bile ağlayamayan hayvanlar
Enikken kokularla yürümeye başlıyormuş
Tüm bunları demeden
Havva’nın en sevdiği kızı
Göçüp gidecek yer bulamamış
Baba evinden uzakta kalmış
Gelini olunca Havva’nın.
Artık Havva tüm erkeklerin anasıymış
Adem baba dememiş,
“Gelecek nesil umurumda değil helak et kurtar bizi.”
Gerçeği aslında herkese anlatmış
Ama bunu parça parça yapmış
Yekten anlatsa
Sadece bir kişiye bile olsa
Hiç kimsenin işine yaramazmış.
Baba öğrenince tüm kelimeleri
Toprağa oğlu karışmaya başlamış
En yaşlı kalıp yaşayarak gelmiş cihana:
“Genç yaşta yazık.”
Adem’den ilk atasözü
Zihninden dünyaya kovulmuş:
“Bağ babadan zeytin dededen kalmalı.”
Adem böylece tüm düğünlere mecbur katılmış.
Heba olurken bile
Bu kadar boşa olacağını tahmin edemiyormuş.
Öngördüğü refah yaşını
Günler geçtikçe yükseltiyormuş
Bey demiş Havva yüzü yerde
Nebatata bakıp akşama yemek ararken.
Ey demiş Adem, Havva’nın ardından
Asmalara bakıp
Çocuklarını cennete sokmanın yollarını düşünürken.
Susmuş aç hayvanlar
İşlerine bakıp yeryüzünü koklarken
Yürürken Adem’in evlatları nerde diye.
Herkesin aklına gelmiş birdenbire:
“Hayatıma çıkan en iyi insan kim?”
Bunu o kıt zamana kadar hiç düşünmemişler bile