Kırıldığım yerden akarken
Seni gördüm, okuldaydın, 93 yazıydı
Mavi önlüğün ütülü, saçların örgülüydü
Tazecik yüzünle baktın bir an
Sevinçle uyandı yüreğim
Sesin, ellerin, gülüşün ne de görgülüydü
Okuldan çıktın hızlı hızlı koşuyordun
Acı dolu bir geçmişe yetişmek ister gibiydin
Ben de koştum ardından
Aç bir köpek sana doğru yürüyordu
Sanki ben yürüyordum
Seni gördüğümde 93 yazıydı
Elinde tuttuğun tokan
Elimi kesiyordu
Sırtında bir çanta dolusu kitap
Hem seni hem beni yoruyordu
Akkavaklar hışırdadı
Çağrıldın sanki serin gölgelerine
Oturduğun çay bahçesinde
İki kırık sandalye
Birinin üzerinde sen
Bir diğeri ben
Çaylar utangaç bakışlarımın kurbanı
Bir dökülseler yanacaktım
Seni gördüğümde 93 yazıydı
Yanaştım yanına
Bir şeyler söyledim
Biraz güldün
Küçücük yüzünde büyüdüm birden
Sonra çıkarttım önlüğümün cebindeki aynayı
Sana tuttum
Yoktun
Yoktum
Traktörlerin üstünde taze meyve kokusuydum
Kayısı ağaçlarının yumuşak gövdesi
Kuru tarlaların öpüştüğü suydum
Kırlarda serin bir esinti
Asfaltta sıcak bir gezintiydim
Ne güneye inebildim ne tuzlu denizlere karıştım
93 yazıydı
Orda ölmesem hep yaşayacaktım