490 kilometre
bütün rüyalar senden, tabirleri bendendir.
dünya, beş çocuk gibi önümüzden gider
biz ardından takip ederiz, yalnızca ikimiz.
bir taksinin en güzel iki yangını.
böylece belirir bir namlunun ucunda olmanın
en keyifli yanları.
tadarız seninle biz, yalnızca ikimiz.
iki çift göz, ikisi yemyeşil yem,
diğer ikisi çalar yeşile bir çingene gibi.
onca şakanın arasında buluruz birbirimizi
seninle biz, yalnızca ikimiz.
berbat yuvalardan uçalı epey olmuştur toplasan,
kahkahalar - göz devirmekler seçtiklerimiz
ve şehre ne bulmak üzere gelip
ne bulduğumuzun şakaları.
ağlamaklı şakalar.
seninle biz, yalnızca ikimiz, birtanesiyiz
kimi topukları sırılsıklam yapan sakarlıkların.
emanet verilen sustalıların vaktinde seninle biz,
istiklâl şarkıları çalan o caddede yalnızca ikimiz.
itirafların ve yeşilin daha az yeşile yaklaştığı,
kaçanın kolundan tutarken yakmamaya çalışılan can kadar,
baktım ki tıraşsız ve gömleksiz yüzleşilmeyecek kadar
tehlikeliyiz, seninle biz, yalnızca ikimiz.
bir adım kalmış geriye, hiç istemediğim adım,
yüz buruşturmuş söylediğim her önemli söz.
senin gözlerin sana devrilmiş, benim gözlerim sana.
faturalardaki anlamsız rakamların
ne de güzel düşmanı oldun orada.
ve öncesinde bir bardak çay doldurmanın
ne kadar yüce olduğunu hatırlattın bana.
bir odada seninle biz, yalnızca ikimiz,
kahırdolu şarkılar çalan kutuların gölgesinde,
reddetsen de, kavgalar ettik durduk.
hiçbir şey değil istediğim, çok şey,
iki yeni akrabalık ismi, bir büro,
bütün terk ettiğim ozanların geri dönmesi
ve hayatımın en uzun mesafeli gülümsemesi.
yüzlerce yara bandı için kahrolanların,
seninle benim, yalnızca ikimizin,
ayakları kanamadan yürüyeceği çok yol vardır.
çok dörtyüzdoksan kilometre tepilecektir.
ve bu güzergahtaki bıyıklı peygamberin,
yazdıklarına biat edilmeyecektir.
biz yeni istikametlerin en yakıştıkları,
koşmayı bilenler, yarı yolda bırakılanlar,
seninle biz, yalnızca ikimiz.
günaydınları, iyi uykuları, bir ömre yaymanın
yolcusu gerekenleriz.